Ölüm Döşeğinde Bile Azalmayan İlim Sevgisi

Sene 1938… Atatürk hasta yatağındaydı. Buna rağmen kazılarla ve Türk Tarih Kurumu’nun çalışmalarından zevk alıyordu. Bir gün, Trakya höyüklerinden çıkan son eserlerden bahsetmiştim. O kadar ilgilendi ki:

-“O, çıkan eserleri bana getir göreyim” diye arzusunu bildirdi. Fethi Okyar Bey’le görüşüyorlardı. Eserleri istedi; hepsini birer birer gördü:

-“Devam ediniz, memleketimizin kültür tarihi zenginliğini daha çok bulacaksınız” diyordu.

O’nun son gördüğü kitap da ‘Belleten’ oldu. 15 Ekim 1938 Cumartesi akşamıydı. Saat 7 ila 8 arası beni çağırdı.

-“Bu akşam kendimi daha iyi hissediyorum” diyordu. Çok sevinmiştim. Yine Tarih Kurumu’nun çalışmalarından bilgi istedi, doktorların tavsiyelerine göre kendisini çok yormamak istiyordum. Kısaca istediği bilgiyi verdim. Bu arada Belleten’in yeni çıkan sayısından söz etmiştim.

-“Onu getir, görmek isterim” dediler.

‘Belleten’in 56. sayısını eline alarak yazılarına göz gezdirdi ve memnuniyetini bildirdi. Dinlenmesi için kendisini yalnız bıraktım.

Böylece Atatürk’ün son gördüğü kitap ‘Belleten’ oldu. (Afet İnan)¹

1 Hilmi Yücebaş, Atatürk’ten Nükteler, Fıkralar ve Hatıralar, İstanbul 1973, s. 160.

Kaynak: Atatürk’ten Gençliğe Unutulmaz Anılar, Ahmet Gürel, Mayıs 2009