Başöğretmen

İstiklâl Savaşı zaferle sona ermiş; vatan ve millet kurtulmuştu. Bazıları sanıyordu ki Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın önderlik rolü artık bitmiştir. Hâlbuki onun kalbinde Türk milletinin asırlardan beri şifa bulmayan yaraları kanıyordu; anavatandan düşmanı kovmakla her şey tamam olmuyordu, o tekrar gelebilirdi. Bunun önüne geçmek için kökleri içimizde olan sebepleri de yok etmek lâzımdı. Gazi en büyük derdin halkın cahilliği olduğunu görüyor, onun kafasını aydınlatınca hızla yükseleceğini biliyordu.

O sırada arkadaşlarından biri sordu:

-“İşte memleketi kurtardınız. Şimdi ne yapmak istersiniz?”

-“Millî Eğitim Bakanı olarak millî kültürü yükseltmeye çalışmak en büyük emelimdir.”¹

1 Niyazi Ahmet Banoğlu, Yayınlanmamış Belgelerle Atatürk’ün Siyasi ve Özel Hayatı, İlkeleri, 2. Baskı, 1981, s. 264–265.

Kaynak: Atatürk’ten Gençliğe Unutulmaz Anılar, Ahmet Gürel, Mayıs 2009