Atatürk’ün Kendi Yapıp Beğenmediği Bir Eser

Büyük Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın yeni harflere ne büyük önem verdiği, hepimizin malumudur. Gazi, uzun inceleme ve araştırma gezisinden sonra yeni harflerin kabul gereğini ortaya attıktan sonra bu kararını da gerçekleştirmişti...

Bir gün yine yanında bulunanlara:

-“Yeni harfleri kabul ettik. Bunun kolay kolay anlatılması için de bir çare düşünmeliyiz.”

Bu konuda herkesin fikirlerini almıştı. En sonunda Cumhurbaşkanlığı Bando Şefi’ni çağırdı:

-“Ben, dedi, bir alfabe marşı yaptım. Bu marşı notaya alacağız ve okutacağız. İyi sonuç alırsak, alfabeyi öğrenmek gayet kolay olacaktır. Şimdi bu marşı ben söyleyeceğim, sen notaya alacaksın.”

Gazi çok iyi nota bildiğinden, uygulanmasını istedikleri fikrin ne sonuç vereceğini, bu bakımdan kendileri de merak ediyorlardı. Bando Şefi:

-“İzin verirseniz Bay (U) da bulunsun.”

Arzusunu ileri sürdü. Gazi, bu arzuyu da kabul etti ve gece yarısı saat ikide Bay (U), evinden kaldırılarak getirildi. Durum kendisine anlatıldı.

Gazi, alfabe marşının bestesi üzerinde meşgul olmuşlar ve armonisini kısmen hazırlamışlardı. Kendileri okudular ve iki bestekâr notaya aldılar. İş bittikten sonra bir odaya çekilerek son şeklini vermek için izin istediler.

O zaman, şimdiki Emniyet Abidesi’nin bulunduğu yerde her sabah Cumhurbaşkanlığı bandosu çeşitli marşlar çalardı. Gazi:

-“Alfabe marşı sabaha kadar hazırlanmalıdır. Bu sabah saat 8,30’da kalkıp dinleyeceğim.”

İki sanatkâr, sabaha kadar odada alfabe marşının notalarıyla uğraşmışlar, çalışmışlar ve sabah saat 8,30’da de bandoya çaldırmak için gereken hazırlığı tamamlamışlardı.

Sabah saat 8,30’da bando mızıka, ilk defa bir gece içinde hazırlanan alfabe marşını çalıyordu. Ve Gazi orada hazır bulunuyorlardı.

Marşın aksamadan çalınması için bütün gece uğraşan sanatkârlar da orada hazır bulunuyorlardı. Marş bittiği zaman, bilhassa notasını yapanlar büyük bir heyecan içinde idiler.

Gazi’nin hiddetlenmesi ihtimali vardı. Fakat Gazi onlara yaklaştı:

-“Çocuklar, ben yaptım amma, yine ben beğenmedim” dedi.¹

1 Niyazi Ahmet Banoğlu, Yayınlanmamış Belgelerle Atatürk’ün Siyasi ve Özel Hayatı, İlkeleri, 2. Baskı, İstanbul 1981, s. 276–277

Kaynak: Atatürk’ten Gençliğe Unutulmaz Anılar, Ahmet Gürel, Mayıs 2009