MUSTAFA KEMAL’İN GÜVERCİN’İ

Bir güvercin uçurdular İstanbul’dan Anadolu’ya,

Mustafa Kemal’in ellerinden hız alırdı.

Kınalı topuklarıyla lâcivert semalara

Büyük rüzgârla yükselir, alçalırdı.

Mustafa Kemal’in ellerinden hız alırdı.

Ateşli bahçelerde ötüşen kuşlar vardı,

Güvercin barış türküleri söylerdi her sabah.

Mustafa Kemal’i gördü mü dünyalar ona dardı,

Mavi kanatlarına işlenmedi bir günah

Güvercin barış türküleri söylerdi her sabah.

Bir yıl Ankara Kalesinde, bir yıl Rasattepe’de,

Edebi şarkılarla dalgalanan bayraktı.

Bir yıl Sakarya suyunda, bir Kocatepe’de;

İyilikle beslenmiş duygulu bir topraktı.

Ebedî şarkılarla dalgalanan bayraktı.

Mustafa Kemal’i öylesine severdi Güvercincik,

Mavisini gözlerinden, sarısını saçlarından almış.

Her sabah omzuna konup derdi ona: Kemalcik,

Daima insanlara dost elini uzatmış

Mavisini gözlerinden, sarısını saçlarından almış.

Arif Hikmet PAR

Kartal Bakışlı Deha’dan: