KAHRAMAN

Gölgen bir nur işledi güneşe vardığı gün;

Seni gördük sesimiz Hak’ka yalvardığı gün,

Seni gördük bir mazi dağları sardı ses ses,

Bir Akdeniz dalgası buldu içinde herkes…

Sana çıkar bu yurdun ararsak son yolu da,

Kutlu bir Tanrı oldun güzel Anadolu’da.

O kadar eskisin ki şimdi ruhumuzda sen,

Bulursun bu sevgide asırları istersen.

Ararsan bakışında uzun ovalar erir,

Dinlersen gönül denen yüce dağlar ses verir.

Bir dünya, bir millete düşman olduğu zaman

Sana büyük hızını verdi nabzındaki kan..

Dört sınırın ucunu getirdin bir araya,

Dört bucak sevgisini topladın Ankara’ya.

Sesin, bir tılsım gibi, yurdu dolaştı yer yer

Ve senden öyle keskin hız aldı ki gönüller,

Yüzyılda giden vatan bir anda geri geldi…

Sonra sanki ruhunda kartal sesleri geldi;

Sanki yeni bir ışık süzüldü gözlerinden

Ve bir fert, tek başına, bir millet yarattın sen.

Bastığın yer tarihten yer alırmış, yok, değil:

Bir gününe bir tarih bağışlasak çok değil!

Çok değil, kanımızın rengini süze süze,

İsmini döğmelerle işlesek göğsümüze..

Çok değil göğsümüzün içine çizsek seni.

İsterse bundan sonra ufuk yansın, gök yansın;

Çünkü sen bu milletin umduğu kahramansın…

Gölgen bir nur işledi güneşe vardığı gün;

Seni gördük sesimiz Hak’ka yalvardığı gün.

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA