Atatürk'ün, 6 Ağustos 1933 tarihinde İsmet İnönüye yazdığı ve yatak odasına çekildikten sonra hıçkırıklarla ağladığını el yazısıyla açıkladığı mektubu:

                           İsmet; büyük adamsın; hassas olduğun kadar his veren adamsın. Sen benim sözlerimi okurken gözlerin yaşarmış ya ben seni okurken hıçkırıklarla ağladığımı söylesem. İnanır mısın!

Bu duygularımı sofrada değil, kimsenin yanında değil, yatak odama çekildikten sonra mahremimle yazıyorum. Sen beni muhakkak çok seviyorsun. Ya ben seni!

                           Buna cevap istemem, gözlerinden öperim.

İsmet İnönü'nün bu mektuba cevabı:

                           Sevgili Atatürk, sevgili velinimetim muhterem Celal Bayar bana sizin selamınızı getirdi. Çok sevindim. Bir soğuk algınlığından yatakta ızdırap çekerken sizden lütufkâr ve şefkatli bir haber bana ihya edici bir ilaç gibi geldi. Yüreğimin ta içinde bütün muhabbet hislerim sızladı. Bütün ömrün en aziz hatıralarını teşkil eden hadiseler hafızamda canlandı. Aziz varlığınız düşüncelerimin âlicenab timsalidir. Sizin bir an evvel afiyet bulmanız yegane ve en samimi dileğimdir. Sizi kudret ve sıhhatli ve şan şerefle aramızda ve başımızda görmek ümidim her zamandan ziyade sağlamdır.

Ve can verici yüzünüzden doymadan binlerce öperim sevgili Atatürk, Büyük Atatürk, velinimetim Atatürk. Tazim ile:

İsmet İnönü