GÜN O GÜNDÜ

Gün o gündü;

Gök kubbenin yıkılacağı gündü.

Aslan’lar gizlice:

Dağların eteklerinde toplanmışlardı.

Büyük guruplar halinde:

Tekbir yürek, tekbir ruh olmuşlardı.

Sessiz, sakin;

Kıyametin kopacağı saati bekliyorlardı.

Altın yeleli;

Büyük aslan

Tepenin yamacına yürüdü,

Tanrıya dua etti, sonra kükredi

Sesi karanlığı delip, dağlarda yankılandı.

Sonra

Diğer aslanların;

Sesleri yeri gök’ü inletti

Allah!-Allah!-Allah!-Allah!

Mahşer;

Yerine dönmüştü dağlar ovalar.

At kişnemeleri, aslan kükremeleri,

Bir armoniye dönüşmüştü.

Binlerce aslan dalga-dalga,

Ateşlerden atlayıp,

Ölüme koşmak için yarışıyordu.

Gün o gündü;

Son yaralı aslan

Dağları aşıp, ak İzmir’e ulaşıyordu.

Aslanlar diyarında;

Güneş,

Ufuktan yeniden doğuyordu.

Gün o gündü.

Ay-yıldızın;

Karanlığı aydınlattığı gündü.

Rauf BEKİROĞLU

Ankara 10.11.2011