10 KASIM 1952

Sabahlar, her zaman güzel değildir,

Her zaman ayrılık akşamla gelmez.

Al atlar sırtında hoyrattır fecir,

Hoyrattır, ne kalbler kırmıştır, bilmez.

Sabahlar her zaman güzel değildir.

Vakti, bir yerinden bölünce şafak

İri ve rüyalı gözlerle müphem;

Nur olmuş içimde sanırım ak pak

Ayrı bir mânada korktuğum adem,

Eski düşüncemde, rahat ve uzak.

Fethe çıkmış gibi duyarım birden

Eşsiz gururunu bir cihangirin.

Ufuklar üstünde yüzen tekbirden

Vatanca büyümüş asil ve derin

Bir matem tütmekte şimdi fecirden

Nefti yalnızlığı başlar zamanın

Mağfiret ürperir, dağılır, uçar.

Ölüm korkusuyle dolu bir anın

Müphem uzletinde ebedî ruhlar;

Nefti yalnızlığı başlar zamanın.

Rüzgar esmez olmuş, sular durgundur,

Bir garip hali var Dolmabahçe’nin;

Hala içimizde yüzen gecenin

Aydınlık bilmeyen devamı durur,

Rüzgar esmez olmuş, sular durgundur.

Ruh için, ölümsüz, derler cihanda,

Her mevsim onunla güzel her seher

Bütün esatiri parçalasan da

Atatürk önünde mağlupsun kader!

Ruh için, ölümsüz derler cihanda.

Vehbi KIZILGÜL